စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ကေလးၿမိဳ႕၊ ထိုမာစံျပေက်းရြာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မူးယစ္ေဆးျဖတ္ခန္းတြင္ ေဆးျဖတ္ခဲ့သူ ကိုေရႊလံုးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျခင္း (အပိုင္း - ၂)
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နာမည္ႀကီးၿမိဳ႕ေတြထဲမွာဆုိရင္ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ကေလးၿမိဳ႕လည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ပါ။ သံုးစြဲမႈ မဟုတ္။ ဖမ္းဆီးမႈတြင္မွာပဲ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က ၁၆၅ မႈ၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္က ၁၂၂၄ မႈ၊ ၂၀၁၅ မွာ ၁၀၃ မႈနဲ႔ ၂၀၁၆ ႏွစ္စကေန ၾသဂုတ္လအထိ ၁၃၆ မႈ ထိရွိတယ္ လို႔ ကေလးခ႐ိုင္ ရဲစခန္းရဲ႕ ကိန္းဂဏန္းမွတ္တမ္းေတြအရ သိရပါတယ္။
တစ္ဖက္မွာ မူးယစ္ေဆး၀ါး အႏၱရာယ္ ရွိေနေပမယ့္၊ မူးယစ္ေဆးရဲ႕ သားေကာင္အျဖစ္ က်ခံေနရေပမယ့္ လြတ္ေျမာက္လိုသူေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ အဲဒီသူေတြကေတာ့ ကေလးၿမိဳ႕၊ ထိုမာ စက္မႈလယ္ယာစံျပေက်းရြာမွာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထဖြင့္ခဲ့တဲ့ မူးယစ္ေဆးျဖတ္စခန္းက ကိုေရႊလံုး အပါအ၀င္ ရြာသား ခုနစ္ေယာက္ပါ။
အဲဒီသူေတြထဲမွာ ကိုေရႊလံုးဟာ (၁၁) ႀကိမ္ေျမာက္ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးစြဲမႈကို ႀကိဳးစားျဖတ္ခဲ့သူပါ။ အရင္ (၁၀) ႀကိမ္ေျမာက္အထိ မိမိဘာသာ ႀကိတ္မွိိတ္ျဖတ္ခဲ့ေပမယ့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြ လြယ္လင့္ တကူ ရေနတာေတြ၊ စိတ္မႏုိင္တာေတြေၾကာင့္ ေဆးမျပတ္ဘဲ ဆက္သံုးေနခဲ့မိတာပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း (၁၁) ႀကိမ္ေျမာက္္ျဖစ္တဲ့ အခုအခါမွာေတာ့ ေဆးျပတ္ၿပီလို႔ ကိုေရႊလံုးက ဆုိလိုက္ပါတယ္။
ထိုမာေက်းရြာက ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေဆးျဖတ္စခန္းကို သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္ေတြက ေဆးျဖတ္ စခန္းဖြင့္ဖို႔သာ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးထားၿပီး ေဆးျဖတ္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ေဆး၀ါးေတြ၊ အကူအညီေတြကိုေတာ့ ေက်းရြာက မူးယစ္ဆန္႔က်င့္ေရးအဖြဲ႕ MANA နဲ႔ ေဒသခံေတြက ကိုယ္ထူကုိယ္ထ စရိတ္က်ခံၿပီး လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆးျဖတ္စခန္းမွာ ႀကံဳေတြ႕ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ေဆးသံုးစဥ္ကာလ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပံုေတြ၊ ေဆးျဖတ္ဖို႔ ဘယ္လိုသံဓိ႒ာန္ခ်ခဲ့ရတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ထိုမာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မူးယစ္ေဆးျဖတ္ စခန္းကတစ္ဆင့္ မူးယစ္သားေကာင္အျဖစ္ လြတ္ေျမာက္လာသူ ကိုေရႊလံုးနဲ႔ ေအာက္ခ်င္းသစၥာ သတင္းေအဂ်င္စီတို႔ စက္တင္ဘာလ ၁၂ ရက္က ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့မႈမ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ေမး - အကို အရင္သံုးခဲ့တဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးကေကာ ဘယ္လိုအမ်ဳိးအစားလဲ။
ေျဖ - ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘိန္းျဖဴဗ်။
ေမး - သံုးတဲ့ပံုစံကေကာ။
ေျဖ - ထိုးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ႐ႈတာ ႐ိုး႐ိုးပဲ။ ႐ႈတာေတာင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ခံရရင္ ထိုးတဲ့ေကာင္ေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲမွာ ပါတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ထက္ကုိ မကဘူး၊ လွိမ့္ ခံေနရတာ အဲဒီေကာင္ေတြ။ လွိမ့္ခံမွ တကယ္ အက်ယ္ႀကီးေနာ္ အခန္းႀကီးကို။ လွိမ့္ခံမွ လွိမ့္ခံအစစ္။ အိမ္ယာကို တစ္ေနရာတည္း အတည္အက် မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္လူး ညာ လွိမ့္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ သူက ေတာက္ေလ်ာက္။ တကယ္ လွိမ့္ခံရတယ္ဆုိတာ အဲဒါမွ စစ္တာ။
႐ႈတာေတာင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ခံရရင္ ထိုးတဲ့ေကာင္ေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲမွာ ပါတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ထက္ကုိ မကဘူး၊ လွိမ့္ ခံေနရတာ အဲဒီေကာင္ေတြ။ လွိမ့္ခံမွ တကယ္ အက်ယ္ႀကီးေနာ္ အခန္းႀကီးကို။ လွိမ့္ခံမွ လွိမ့္ခံအစစ္...ေမး - အဲဒီလို ကိုယ့္ထက္ ဆိုးတဲ့သူေတြကို ျမင္ေတာ့ အကို ဘယ္လိုသံေ၀ဂေတြ ရမိသလဲ။
ေျဖ - သံေ၀ဂရတာေတာ့ အင္း…ငါတို႔ ကိုယ့္ယင္းက ဒီေလာက္အထိ မရွွိေသးဘူးဆုိေတာ့ ေလ။ အခ်ိန္မီ ျဖတ္လိုက္ႏုိင္တယ္ေပါ့။ ဒီလိုေတာ့ ခံစားမိတယ္။ သူတို႔လို မထိုးခဲ့ဘူးေလ ကိုယ္က။ သူတုိ႔က ထိုးခဲ့လို႔ တစ္လံုးယင္းသမားေတြ၊ ဒါမ်ဳိးေတြ ရွိတာကိုး။ “ေတာက္…သူတို႔လို မျဖစ္ခဲ့တာ ေတာ္ေသးတယ္ေဟ့”လို႔။ အဲဒါမ်ဳိးေတာ့ ခံစားမိတယ္။
ေမး - ေနာက္တစ္ခုေလ။ အကို ေရွ႕မွာလည္းေျပာသလို ေဆး၀ယ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ ရြာျပင္ထြက္ရင္ အလြယ္တကူ ၀ယ္လို႔ရတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး တကယ့္တကယ္ ခံရတာက ေရာင္းတဲ့သူေတြ မခံရဘဲ သံုးစြဲတဲ့သူေတြကပဲ ခံရတယ္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အခုလိုမ်ဳိး ေပါေပါေလာေလာနဲ႔ ျပင္ပမွာ ေရာက္ေနတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေကာ တကယ္ခံစားခဲ့ရသူ တစ္ေယာက္အေနနဲဲ႔ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။
ေျဖ - ဒီ ေပါမ်ားတဲ့ကိစၥကေတာ့ ဂြက်တာက…ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာ မိေနတာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဖိုး(ဘိန္းျဖဴ) သမားေတာင္ နည္းတယ္။ ဘိန္းသမား။ ဘိန္းသမားက ကထိကထ မ်ားတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ပထမ ဟိုးတုန္းကေတာ့ ဘိန္းက စ႐ႈခဲ့တာကိုး။ ဘိန္းကေနၿပီးေတာ့မွပဲ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) နဲ႔ ျဖတ္လို႔ရွိရင္ ျပတ္တယ္ဆုိလို႔။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း စိတ္ထဲက သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လို႔ မလက္ခံတာခ်ည္းကို။ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) က ေကာင္းမွန္းသိတာခ်ည္းကို ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) သြားခ်ေတာ့ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) စြဲတာေလ။ အဲဒီေကာင္ေတြ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) ေပါရျခင္း၊ ဘိန္းေပါရျခင္းဆိုတာေတာ့ သိပ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) သမားကို မိတဲ့၊ ဘိန္းသမားကို မိတဲ့ အခ်ိန္က ဘိန္းစားက ကထိကထမ်ားတယ္။ ခတ္ရတာ နဲ႔၊ ႐ႈရတာနဲဲ႔၊ သူက ဘူးနဲ႔ေလ။ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) သမားကေတာ့ လြယ္တာကိုး။ ဘိန္းသမားေတြခ်ည္း အမိမ်ားတယ္။ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) သမားက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားခ်ည္းကို က်န္ေသးတာ။ ဆိုေတာ့ အဲဒီလို ေပါတာေတြကိုလည္း မေပါေစခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ကၽြန္ေတာ့္မွာ သားေတြ ဘာေတြလည္း ရွိတယ္။ သားေတြက ႏွစ္ေယာက္ေတာင္မွ ရွိတာ။ သူတုိ႔ကေတာ့၊ ဒီ ရဲမွဴးႀကီးေတြကေတာ့ ဒီဟာေတြ မေပါမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာတာပဲ။
ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) သမားကို မိတဲ့၊ ဘိန္းသမားကို မိတဲ့ အခ်ိန္က ဘိန္းစားက ကထိကထမ်ားတယ္။ ခတ္ရတာ နဲ႔၊ ႐ႈရတာနဲဲ႔၊ သူက ဘူးနဲ႔ေလ။ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) သမားကေတာ့ လြယ္တာကိုး။ ဘိန္းသမားေတြခ်ည္း အမိမ်ားတယ္။ ဖိုး (ဘိန္းျဖဴ) သမားက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားခ်ည္းကို က်န္ေသးတာ...ေမး - အကို ေဆးျဖတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ အကို ေဆးျဖတ္စခန္း ၀င္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္နည္းလမ္းက အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္မိလဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္း ေဆးျဖတ္ခဲ့တဲ့ သူဆိုေတာ့။
ေျဖ - ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀ိုင္းပါၿပီးေတာ့မွ၊ ဒီလိုမ်ဳိး အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ျဖတ္တာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစဆံုးေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အားနာရတယ္ ေလ။ ကိုသန္႔ဇင္ေဆြဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကတိေပးထားၿပီးၿပီေလ။ ေနာက္ထပ္ ထပ္မလုပ္ပါဘူး၊ လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြ၊ ရဲမွဴးႀကီးေတြကအစ ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးထားတယ္ ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ပါဘူး။ ေယာက်္္ားျဖစ္တဲ့အတြက္ ကတိတစ္လံုးက တည္ရေတာ့မွာကိုး။ ဟိုတုန္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကတိမေပးခဲဲ့ဘူးေလ။ အလြယ္တကူပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္။ ကိုယ္ဟာကိုယ္ေတာင္ ကတိမေပးခဲ့ဖူးဘူး။ ဆိုေတာ့ ေအး…ျဖတ္ေတာ့ ျဖတ္ရမယ္။ ဒီတုိင္း ႀကိတ္ ျဖတ္ေနတာပဲ အဲဒါေတြ သိလို႔။ မခံႏုိင္ေတာ့ ျပန္လုပ္မိတာပဲ။ အခုေတာ့ သူတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးထားတယ္ေလ (ရပ္ေက်း MANA အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေဆးျဖတ္္စခန္း တာ၀န္ခံ ကိုသန္႔ဇင္ေဆြအား လက္ညွိဳးထိုးျပလ်က္)။ သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ရင္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ သိမွာပဲ။ မသိဘူးဆုိတာ မရွိဘူး။ အဲဒါမ်ဳိး အက်ဳိးေက်းဇူးေတြ ရတယ္။ အမ်ားနဲ႔ ျဖတ္မွပဲ ေတာ္ေတာ္ အက်ဳိးရွိတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္တာမ်ဳိးကေတာ့ တအားႀကီး စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာရင္ ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အဲဒီေလာက္ စိတ္ထဲ ခိုင္မာတဲ့ထဲမပါလားေတာ့ မသိဘူး။
ေမး - အကို ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ အခံစားရဆံုးအခ်ိန္က ေလးရက္ေျမာက္ေန႔ ရယ္၊ ေနာက္ၿပီး လက္ရွိ ေဆးျပတ္သေလာက္ ျဖစ္သြားၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္က အျပင္းဆံုးပဲ ဆိုေတာ့ အခုေကာ ဘယ္လို ခံစားေနရလဲ။
ေျဖ - အခုကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ မခံစားရဘူးဗ်။ စိတ္က ခံစားရတာေပါ့။ ဒီလို မိုးေအး တဲ့အခါမ်ဳိးဆိုရင္ ဟိုတုန္းက ေဆးခ်တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေတြး၊ ယင္းကေတာ့ မထေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔။ ဒါေပမဲ့ စိတ္က ပါေနတာ။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ မိုးေအးေတာ့ လူေတြက ေအာ္တိုမစ္တစ္ ထိုင္းထိုင္းမႈိင္းမႈိင္း ျဖစ္တတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ထိုင္းထုိင္းမႈိင္းမႈိင္း ျဖစ္တတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေဆးကိုသာ ခ်လိုက္ရင္ လူက လန္းဆန္းသြားမယ္ဆုိတာ သြားသြား ေတြးမိတယ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က။ အဲဒီ စိတ္ဒဏ္ရာကေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြကလည္း ေျပာတယ္၊ ေျခာက္လ တစ္ႏွစ္ ကေတာ့ ရွိေနဦးမွာတဲ့။ ဒါဆုိေတာ့ သူက သိပ္ေတာ့ မလြယ္ဘူး ဒီေကာင္က။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ခုနက ေျပာသလို၊ ေစာေစာကေျပာသလို ကတိေတြ ေပးထားတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ျဖစ္ဘူး ေလ။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္။
အေသြးအသား မပါေတာ့ဘူးေလ။ အေသြးအသား မပါေတာ့တဲ့အတြက္ မယ္ဒလင္ ေကာက္တီးတာမ်ဳိးတို႔၊ ဂစ္တာ ေကာက္တီးတာမ်ဳိးတို႔၊ ခဏေလးနဲ႔ သူက၊ မိသားစုနဲ႔ စကားေျပာလိုက္ရင္ေတာင္ အဲဒီစိတ္ေတြက ေပ်ာက္သြားတာ သူက။ ခႏၶာကိုယ္ ေသြးသားမပါတဲ့ အတြက္ေလ။ စိိတ္ဒဏ္ရာ၊ စိတ္ကေလး ရွိေနတာဆိုေတာ့...ေမး - ေနာက္ထပ္ေကာ အဲဒီအတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အားတင္းထားရသလဲ။ ကိုသန္႔ဇင္တို႔ကို ကတိေပးထားရတာအျပင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘယ္လိုအားတင္းထားရသလဲ။ အရင္ တုန္းကလည္း ရဲဖမ္းမွာ ေၾကာက္ေပမယ့္ ယင္းထလာရင္ ေသာက္ခ်င္ေနတာဆုိေတာ့။ အခု ကတိ တစ္လံုးတည္ဖို႔အျပင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆက္မသံုးေတာ့ပါဘူးဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ကို ျပည့္မီေအာင္လို႔ ဘယ္ေလာက္အထိ အားတင္းထားရသလဲ။
ေျဖ - အခုေတာ့ ေထြေထြထူးထူးေတာ့ မတင္းရဘူးဗ် ဒီေကာင္က။ အဲဒီကာလက လြန္ေျမာက္သြားၿပီေလ။ ေစာေစာတုန္းက ၁၄ ရက္စခန္းမွာကိုက ေတာ္ေတာ္ေလးကို သံဓိ႒ာန္ခ်ခဲ့ တာကိုး။ မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ခ်ခဲ့တဲ့အတြက္။ ဒီေကာင္က တစ္ခါလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ႏွစ္ခါလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အဲဒီလိုမ်ဳိးပဲ။ ထူးထူးေထြေထြေတာ့ မတင္းရေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အေသြးအသား မပါေတာ့ဘူးေလ။ အေသြးအသား မပါေတာ့တဲ့အတြက္ မယ္ဒလင္ ေကာက္တီးတာမ်ဳိးတို႔၊ ဂစ္တာ ေကာက္တီးတာမ်ဳိးတို႔၊ ခဏေလးနဲ႔ သူက၊ မိသားစုနဲ႔ စကားေျပာလိုက္ရင္ေတာင္ အဲဒီစိတ္ေတြက ေပ်ာက္သြားတာ သူက။ ခႏၶာကိုယ္ ေသြးသားမပါတဲ့ အတြက္ေလ။ စိိတ္ဒဏ္ရာ၊ စိတ္ကေလး ရွိေနတာဆိုေတာ့ မိသားစုနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သားနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း စကားေျပာေနရင္ သူက ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပဲ။ လြယ္လြယ္ေလးရယ္ သူက။ တအားႀကီးေတာ့ မတင္းရဘူး။ ဒီ တင္းရတဲ့ကာလေတြက ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီေလ။ တစ္ခါတည္း ပူးတြဲၿပီးေတာ့မွ လုပ္ခ်လာခဲ့တာဆုိေတာ့။ ၁၄ ရက္စခန္းမွာ စလို႔ ေနာင္ မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး လုပ္ခ်လာခဲ့တာဆုိေတာ့။ အထူးအေထြေတာ့့ မတင္းရဘူး။
ေမး - ၁၄ ရက္စခန္းမွာ ခိုးၿပီး ျပန္သံုးဖို႔ လုပ္ခဲ့တာေတြ ရွိတယ္လို႔ ကိုသန္႔ဇင္ေဆြတို႔ဆီ ကေန ျပန္သိလာရတယ္။ အကိုေကာ အဲဒီလိုမ်ဳိး ျပန္သံုးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာေအာင္ ခံစားခဲ့ရသလား။
ေျဖ - ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ရင္ေတာ့ ပုန္းလွ်ဳိး၀ွက္လွ်ဳိးေတာ့ လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ “ကဲ…သန္႔ဇင္ေဆြေရ…ငါေတာ့ လံုး၀ကို မေနႏုိင္လုိ႔ လုပ္မွာပဲေဟ့”လုိ႔ ေျပာၿပီး လုပ္မွာပဲ ရွိတယ္။ အဲဒါမ်ဳိး ပုန္းလွ်ဳိး၀ွက္လွ်ဳိးစိတ္ဓာတ္ေတာ့ မရွိဘူး။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ လုပ္ရင္ေတာ့ ဘာထူးမွာလဲုေနာ့္။ ဆရာ၀န္လာရင္ သိမွာပဲဆုိေတာ့ အဲဒီလို ျဖတ္ထားတာ။ လုပ္လည္း မလုပ္ခဲ့ဘူး ၁၄ ရက္စခန္းမွာ ေတာ့။ ဟိုေကာင္ေတြလည္း မလုပ္ၾကပါဘူး။ ကြယ္ရာမွာေတာ့ မသိဘူးေနာ္။
ေမး - ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိထားတာက အခု ေဆးျဖတ္စခန္းက စခန္းဖြင့္ဖို႔ ခြင့္ျပဳ႐ံုပဲ ခြင့္ျပဳခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အမွန္တကယ္က ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လုပ္တာ။ ဒါေပမဲ့ အျပင္ ေလာကမွာ ေဆးသံုးသူေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ က်န္တဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးတဲ့သူေတြ မ်ားလာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီလိုမ်ဳိး ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေဆးျဖတ္စခန္းေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးႀကီး တယ္လုိ႔ ေျပာလို႔ရလဲ။
ေျဖ - ဟာ…ေတာ္ေတာ္ အေရးႀကီးတယ္ဗ်။ ဘယ္လိုအေရးႀကီးသလဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရြာထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္လည္း ရြာထဲမွာဆုိရင္ ေစတနာ့၀န္ထမ္း အရံမီးသတ္တပ္ဖြဲ႕၀င္ တစ္ေယာက္ေလ။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာပတ္၀န္းက်င္မွာဆို အပ္တကာ အပ္၊ ဒါမ်ဳိးေတြကစလို႔ ေပ်ာက္တာရွတာေတာ့ နည္းေသးတယ္၊ ရွိေတာ့ ရွိတယ္။ အခု ေနာက္ထပ္လူလည္း ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ကေတာ့ သိမ္းသြင္းထားတယ္။ ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ရွိတာ ေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ဒီေကာင္ေတြ လုိက္ၿပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သလို ျဖတ္မွ။ အဲဒီလိုေတြ ျဖတ္မွ။ သူတုိ႔ကိုလည္းေျပာျပတယ္။ “ေဟ့ေကာင္ သိပ္မခံရဘူး၊ ခံေတာ့ ခံရတာေပါ့”။ ဒါေပမဲ့ ေပါ့ေပါ့ေျပာလို႔ သိပ္မခံရဘူး၊ ဒီေကာင္ေတြလည္း ၁၄ ရက္စခန္း ၀င္လိုက္ရင္ ျပတ္သြားမွာပဲ။ ဆိုေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္လို႔ပါ။ ဒီေကာင္ အေရးႀကီးပံုက ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ၿပီး ႐ႈေဖာ္႐ႈဘက္ေတြေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဖုန္းနဲ႔ပဲ လွမ္းေျပာလိုက္တာ။ လူေတာ့ သြားမေတြ႕ ရဲေသးဘူး။ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ျဖတ္ၾကေတာ့ ဒါမ်ဳိးေပါ့။
ေမး - ေဆးသံုးေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို သြားမေတြ႕ရဲဘူးဆုိတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ေျဖ - သြားမေတြ႕ရဲဘူးဆုိတာ မေတာ္တဆ သူတို႔ကေနၿပီးေတာ့ ဥပမာ ေသြးတိုးစမ္းတဲ့ အေနနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ “ေရာ့ကြာ…ခ်” ဆိုရင္ ကိုယ္က မေနႏုိင္မွာစိုးလို႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တအားႀကီး၊ အျပည့္ အ၀ ရာႏႈန္းျပည့္ မယံုရဲေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သြားမေတြ႕ရဲတာ။
ဒီေဆးကို လုပ္လုိက္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာ တယ္၊ လူေတာသူေတာ မသြားတာ။ ေယာက်္ားေလးဆိုလို႔ရွိရင္လည္း သူ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး ဒီေကာင္။ သူ႔ရည္းစားေတြ၊ အပ်ဳိေတြ ေဘးခ်ိတ္၊ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ ဒီေဆးပဲ စိတ္၀င္စားေနေတာ့မွာပဲ...ေမး - ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေပါ့။ အေရွ႕က ေျပာခဲ့သလို မူးယစ္ေဆး၀ါး တအားပ်ံ႕လာတယ္၊ သံုးတဲ့လူငယ္ေတြ မ်ားလာတယ္ေပါ့။ အဲဒီလူငယ္ေတြကိုေကာ မူးယစ္ေဆး၀ါးရဲ႕ အႏၱရာယ္က ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘာမ်ာ ေျပာျပခ်င္သလဲ။
ေျဖ - မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ ေျပာခ်င္တာေတြကေတာ့ မနည္းပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီမူးယစ္ေဆး၀ါးသမားကို ပတ္၀န္းက်င္က ပစ္ပယ္တယ္ဆုိတာ ပထမဆံုး ပတ္၀န္းက်င္ က ပစ္ပယ္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲဒီ မူးယစ္ေဆး၀ါးသမားကကိုက ေရွာင္တာ။ ေအာ္တို ေရွာင္တာ။ ဘာလို႔လဲဆို လူတစ္ေယာက္နဲ႔၊ ဒီေကာင္ သြားမယ္။ သူတို႔က ေဆးသမား မဟုတ္ဘူးေလ။ ေဆးသမား မဟုတ္ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ဇယားမကပ္ဘူး။ ဟာ…ဒီေကာင္ေတြဆီ သြားရတာလည္း ေဆးရႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္ေဆးသမားအခ်င္းခ်င္းပဲ။ လူေတာသူေတာလည္း မသြားခ်င္ဘူး ကိုယ္က။ ဒီေကာင္ ေဆးလုပ္ၿပီးရင္ ဆူဆူပူပူလည္း မႀကိဳက္ဘူးေလ။ ကုိယ္က ေဆးရဲ႕အရသာကို ခံစားခ်င္တာကိုး။ ဒါဆိုေတာ့ လူျပတ္တဲ့ေတာထဲ ေရွာင္တာ။ လူေတာကို တိုးကို မတိုးတာ ဒီေကာင္က။ အဲဒါေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ လူငယ္ေတြက်ေတာ့ သူတို႔ဘ၀ တက္လမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ေလ။ လူေတာသူေတာ သြားရဦးမွာ။ ဒီေကာင္ေတြ ဒီေဆးကို လုပ္လုိက္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာ တယ္၊ လူေတာသူေတာ မသြားတာ။ ေယာက်္ားေလးဆိုလို႔ရွိရင္လည္း သူ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္ကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး ဒီေကာင္။ သူ႔ရည္းစားေတြ၊ အပ်ဳိေတြ ေဘးခ်ိတ္၊ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ ဒီေဆးပဲ စိတ္၀င္စားေနေတာ့မွာပဲ။ ဒါဆုိေတာ့ ဒီေကာင့္တက္လမ္းက မရွိေတာ့ဘူးေလ။ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား။ အခု ရည္းစားမွ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူးဆုိရင္ က်န္တာ ဘာမွ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူးဆုိေတာ့။ ဒါမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါ အဓိက ဆိုးက်ဳိးပဲ ဒီေကာင္က။ ဒါေတြ အမ်ားႀကီးပဲ သူ႔ေနာက္က လိုက္ခဲ့တာ။
ေမး - အကို အခု အသက္ေကာ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ။
ေျဖ - ၄၂ ႏွစ္ထဲမွာ။
ေမး - အခု အကို မူးယစ္ေဆးျဖတ္တာ ၁၁ ႀကိမ္ေျမာက္ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ ျပတ္သြားၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့အေနအထားေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအတြက္ေကာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာခ်င္ေသးသလဲ။
ေျဖ - ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္စြမ္းအားေတြ၊ မူးယစ္ေဆးျဖတ္တယ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြဟာ က်န္တဲ့သူနဲ႔ေတာ့ မတူဘူးေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီေကာင္ကို ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း ျဖတ္ၿပီလုိ႔၊ ျပတ္ၿပီလုိ႔ ယူဆထားလိုက္တဲ့အတြက္ စိတ္စြမ္းအားတစ္မ်ဳိးေတာ့ တက္တယ္။ သေဘာတစ္ခုက ငါ့ကြ ေပါ့ေလ။ ဘယ္တုန္းကမွ ျပတ္ေအာင္ မျဖတ္ႏုိင္တဲ့ေကာင္၊ အခု ၁၈ ရက္ဆုိေတာ့ အၾကာဆံုးပဲေလ။ ၾကာသြားၿပီဆုိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနႏုိင္သြားၿပီ။ ျပတ္သြားၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ယူဆတာကိုး။ ဒါဆိုေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိး ဒီေလာက္ စြဲတာႀကီးေတာင္ ျဖတ္ႏုိင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဆိုေတာ့ေပါ့ေလ၊ ဒီေလာက္ စြဲတာႀကီးပ ျဖတ္ႏုိင္ရင္ က်န္တဲ့ ဘာသာေရးေတြ ဘာေတြမွာလည္း ေတာ္ေတာ္၊ ဘာသာေရးဆုိတာက သိတဲ့အတုိင္း။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္၊ ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ေတာင္ လွဴရတဲ့ကိစၥဆိုေတာ့ေလ။ ဒီေလာက္ ႀကီးတဲ့ကိစၥ မဟုတ္တာေတာင္ ဒီေလာက္ႀကီး စြဲေန တာႀကီး ျဖတ္ႏုိင္ၿပီဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ဘာသာေရးပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ႏုိင္ လိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္စြမ္းအားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ တက္လာခဲ့တာပဲ ဒီေကာင္။ က်န္တဲ့ စီးပြားေရး ဘာေတြကေတာ့ မေတြးမိေသးဘူး တစ္ခါမွ။ အခုမွ အစဆိုေတာ့။
ေမး - အခုလို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျဖၾကားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းသူ - ေအာင္ထြန္းလင္း (ေအာက္ခ်င္းသစၥာ သတင္းေအဂ်င္စီ)
ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္း ပထမပိုင္းအား ေအာက္ပါလင့္ခ္တြင္ ၀င္ေရာက္ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါသည္။
Post A Comment: