မၾကာခဏ ဆုိသလို မီဒီယာေပၚမွာ၊ လူမႈကြန္ရက္ေပၚမွာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတဲ့ ကိစၥတစ္ခုရွိရဲ႕။ အဲဒါက တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ ဘက္ဂ်က္ေတြ ထြက္လာရင္၊ ဘက္ဂ်က္ပါ စီမံကိန္းေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရင္ ဆင္းရဲသားလူ မ်ားစု ေနတဲ့ ေနရာက လိုအပ္ခ်က္ေတြထက္ လူခ်မ္းသာ၊ လူ႔မလုိင္အမ်ားစု ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ ျဖစ္ေနတတ္ တဲ့ကိစၥပါ။

ဒီလိုကိစၥေတြက အခုအစိုးရလက္ထက္မွ မဟုတ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္း၊ ဒီ့ထက္ ထပ္ေျပာရရင္ စစ္အစိုးရေခတ္ကေတာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက သူ႔ေမြးဌာနီကို ခ်ယ္ၾက၊ မႈန္းၾက၊ သၾက၊ ဖို႔ၾကနဲ႔ ေတာၿမိဳ႕ျဖစ္ေနရင္ ေတာင္ မီးလင္းကုန္ေကာ မဟုတ္လား။

ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ေမးရေအာင္လည္း ကိုယ္ေတြက ဘာေကာင္မွ မဟုတ္။ ဘက္ဂ်က္ကို အတည္ျပဳၾကတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာကလည္း သတင္းမီဒီယာသမားေတာင္ တီဗီေလးေရွ႕ ငုတ္တုပ္ထုိင္ သတင္းယူရတဲ့ေခတ္ဆို ေတာ့ ထြဏ္းေမာင္တို႔လို ပမႊားကေတာ့ ေ၀လာ ေ၀းေပါ့။

ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရဘက္ဂ်က္ ေရးဆြဲတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ တတ္သိနားလည္သူ အသိမိတ္ေဆြကို ေမးၾကည့္ ျမန္းၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့။ မိတ္ေဆြကလည္း ဘက္ဂ်က္ေရးရာေကာ္မတီေတြနဲ႔ နီးစပ္သူဆိုေတာ့ေလ။ အဲဒါက် ေတာ့မွပဲ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလိုျဖစ္ေနရတယ္ဆိုတာ ေရးေရးသိလာရေတာ့တယ္ဗ်ာ...။

တျခားေတာ့ မဟုတ္။ ဘက္ဂ်က္ေတြကို စိစစ္ရတဲ့ ေကာ္မတီေတြမွာ ဒုကၡက အမ်ားသားရယ္။ မနက္ျဖန္လို ဘက္ဂ်က္အတြက္ ေဆြးေႏြးအတည္ျပဳေပးရမယ့္အခ်ိန္ ဒီကေန႔လိုက်မွ ေတာင္ပံုရာပံု ဘက္ဂ်က္စာရင္းေတြက ေရာက္လာေကာ။ ဒါကို ခ်က္ခ်င္းစစ္ေပးဖုိ႔အတြက္ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိေပမယ့္လည္း လက္ခံလိုက္ရ။ ဒီေတာ့ ဘယ္ဟာေလးေတာ့ ပါကုိ ပါသင့္တယ္ဆုိတာေလာက္နဲ႔ အေရးႀကီးတာေလာက္ေလး စစ္ၿပီး အတည္ျပဳလက္ မွတ္ထုိးလုိက္ရပါေလေကာ။ ဒါ တကယ္ျဖစ္ေနတာပါ။ မယံုဘူးရင္ လက္ရွိ ေဒသစံုက ဘက္ဂ်က္ေကာ္မတီေတြ လုပ္ေနရတဲ့ တာ၀န္ရွိသူေတြကိုသာ သြားေမးၾကည့္ပါ။

ဘက္ဂ်က္ေကာ္မတီ၀င္ေတြ၊ အမတ္ေတြဆိုတာကလည္း ဘက္ဂ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေအာက္ေျခ သက္ ဆုိင္ရာအလိုက္ ဌာနေတြ ေရးဆြဲေပးပို႔လာတဲ့ ဘက္ဂ်က္ေတြကိုပဲ စိစစ္ရတာကိုး။ ဒီေတာ့ အခ်ိန္ကပ္ၿပီး ေရာက္ လာတဲ့ဘက္ဂ်က္ေတြကို စိစစ္ဖို႔ အခ်ိန္မေလာက္ေတာ့ အမွားမခံႏုိင္တဲ့ ဘက္ဂ်က္ေတြေလာက္ပဲ စိစစ္ႏုိင္ၿပီး အခ်ဳိ႕ေသာတင္ျပလာတာေတြကို လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ရတာ အမ်ားႀကီးပါ။

အဲဒီေနရာမွာ စပါၿပီ။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ေအာက္ေျခအဆင့္ေတြက လုပ္မယ္လို႔ တင္ျပလာတဲ့ ဘက္ဂ်က္ပါ စီမံကိန္းေတြမွာ ခပ္စြာစြာ ခပ္ရမ္းရမ္း အမတ္ေတြက ေတာင္းဆိုတာေတြက ပါလာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုမွ မပါရင္ အမတ္မင္းက ေထာင္းေတာ့ ထုေတာ့မွာကိုး။ အမတ္မင္းဆိုတာက လူထုက တင္ေျမွာက္ထားတာေလ။ ဒီေတာ့ လာမယ့္ႏွစ္အတြက္ လ်ာထားတဲ့ စီမံကိန္းဘက္ဂ်က္ေတြမွာ မပါမျဖစ္ ထည့္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ခပ္စြာစြာ အမတ္မင္း ပါးစပ္ပိတ္ေစေရာေပါ့။ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ဒီတစ္ႏွစ္မပါလည္း ေနာက္တစ္ႏွစ္ ပါမွာပါလို႔ ေတြးေနသူ အမတ္မင္း တင္ထားတဲ့ လူထုအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ စီမံကိန္းလ်ာထားခ်က္ေတြကေတာ့ ေနာက္ခ်န္ ေနာက္ခ်န္နဲ႔ က်န္ေနခဲ့တာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီေနာက္ခ်န္ေတြမွာ လူထုအတြက္ တကယ့္ကို လုိအပ္တဲ့ အစိုးရရဲ႕ အေျခခံ၀န္ေဆာင္မႈေပးရမယ့္ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးပါ။
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အစိုးရကို အခက္ ေတြ႕ေစလိမ့္မယ္၊ အခ်ိန္တန္က်ရင္ တို႔ေဒသအတြက္ စီမံကိန္းေတြက ဘက္ဂ်က္လ်ာထားခ်က္မွာ ပါလာမွာပါ ဆိုတဲ့ ခပ္ေအးေအးသမား အမတ္ေတြရဲ႕ တင္ျပခ်က္ေတြကေတာ့ ေခ်ာင္ထိုးခံရတာ မဆန္းလွ...
ဒါဟာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အမတ္ေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင့္အရင့္ အာဏာရွင္ လက္ထက္ကတည္းက အေမြခံထားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္အေပၚမွာ အေျခခံထားၿပီး ဒီစနစ္ကို ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ ေအာက္ေျခအဆင့္ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အစိုးရကို အခက္ ေတြ႕ေစလိမ့္မယ္၊ အခ်ိန္တန္က်ရင္ တို႔ေဒသအတြက္ စီမံကိန္းေတြက ဘက္ဂ်က္လ်ာထားခ်က္မွာ ပါလာမွာပါ ဆိုတဲ့ ခပ္ေအးေအးသမား အမတ္ေတြရဲ႕ တင္ျပခ်က္ေတြကေတာ့ ေခ်ာင္ထိုးခံရတာ မဆန္းလွပါဘူး။
ခပ္စြာစြာ အမတ္ေတြ တင္ျပထားတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ပါေအာင္ထည့္၊ က်န္သူကို ခဏခ်န္၊ ဌာနအတြက္ အရင္စဥ္းစား ျဖည့္၊ ျပည္သူကို ေနာက္ခ်န္၊ ဒါဆို ကြက္တိမွန္...
ဒီေတာ့ ခပ္စြာစြာ အမတ္ေတြ တင္ျပထားတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ပါေအာင္ထည့္၊ က်န္သူကို ခဏခ်န္၊ ဌာနအတြက္ အရင္စဥ္းစား ျဖည့္၊ ျပည္သူကို ေနာက္ခ်န္၊ ဒါဆို ကြက္တိမွန္ၿပီဆိုၿပီး လုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္လာသလဲ။ သူေဌးမင္းမ်ား ေနထုိင္ရာရပ္ကြက္၊ ေဒသေတြမွာ လမ္းေတြ ျပင္ၾက၊ ေျမာင္းေတြ ခ်ဲ႕ၾကနဲ႔ ရွိေနေပမယ့္ တကယ္လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာေတာ့ လူထုအေျခခံလုိအပ္ခ်က္ေတြ ျပင္ဖုိ႔ တစ္ႏွစ္လည္း မလာ၊ ႏွစ္ႏွစ္လည္း မလာနဲ႔ ဒံုရင္း ဒံုရင္းျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါလား။ ေငြေၾကးတတ္ ႏုိင္သူအမ်ားစု ေနထိုင္ရာ ရန္ကုန္ ေရႊေတာင္ၾကားထဲက လမ္းေတြကိုေတာင္ အစိုးရေငြနဲ႔ ျပင္ကုန္ၿပီး ဆင္ေျခဖံုး ေတြမွာေတာ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထေတြက အားေကာင္းေမာင္းသန္ ျဖစ္ေနတုန္း မဟုတ္ပါလား။

သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ ဗဟိုေကာ၊ မဗဟိုတဲ့ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္အဆင့္ အစိုးရေတြေကာက ေအာက္ေျခက တင္ျပ လာတဲ့ ဘက္ဂ်က္မူၾကမ္းကို ၾကည့္ၿပီးမွ ျဖဳတ္ဟဲ့၊ တပ္ဟဲ့၊ ျပင္ဟဲ့၊ ဆင္ဟဲ့နဲ႔ ဟိုျဖတ္ ဒီေတာက္ လုပ္ၾကရတာ မဟုတ္လား။ ဒါေတြကို စိစစ္ေပးရတဲ့ အဆင့္လိုက္ေသာ လႊတ္ေတာ္ထဲက ဘက္ဂ်က္ေကာ္မတီေတြ၊ အမတ္ ေတြကလည္း အလုပ္က ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ဒီေတာ့ လံုးေစ့ပတ္ေစ့ မစစ္ေဆးႏုိင္တဲ့အေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူႏိုင္ တဲ့ အခြင့္အလမ္းက ဘက္ဂ်က္အၾကမ္း ေရးဆြဲသူ ေအာက္ေျခအဆင့္က ဌာနဆုိင္ရာလူေတြအတြက္ အကြက္ ေကာင္း ဆုိက္ေတာ့တာပါပဲ။

ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မေကြးတိုင္းမွာ သာဓက တစ္ခုရွိပါတယ္။ ခြင့္ျပဳၿပီး ဘက္ဂ်က္ပါ စီမံကိန္းေတြကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္တဲ့အခါမွာ ကတၱရာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥရပ္တစ္ခုကိုပဲ အစိုးရက ၾကပ္မတ္လိုက္တဲ့အခါ ဘက္ဂ်က္ မွာ ျပထားတဲ့ ကုန္က်ေငြထက္ အမွန္တကယ္ ကုန္က်ေငြဟာ က်ပ္သိန္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပိုထြက္လာတာပါ။ ဒီပိုလွ်ံေငြေတြကို တိုင္းအစိုးရက မေကြးၿမိဳ႕ေပၚက လမ္းႀကီးငါးလမ္းကို ကတၱရာခင္းပစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာကို ျပေနသလဲဆိုရင္ ေအာက္ေျခအဆင့္က တက္လာတဲ့ ဘက္ဂ်က္မူၾကမ္းကို စိစစ္ဖုိ႔အတြက္ အခ်ိန္မလံု ေလာက္တဲ့ ျပႆနာရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ဳိး တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ကံေကာင္းစြာနဲ႔ လူထုဘ႑ာေငြ ဆံုး႐ႈံးမႈကို ဟန္႔တားႏုိင္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။
လုပ္သင့္ လုပ္အပ္တာေတြကုိ ေအာက္ေျခအဆင့္က ခ်န္ထား၊ ျဖဳတ္ထား၊ ၾကားညွပ္ထားရင္ ဟန္႔တားေပးမယ့္ ခပ္စြာစြာ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ လိုေနပါၿပီ...
ဘက္ဂ်က္ဆုိတာ တုိင္းျပည္အတြက္ တကယ့္ကို အသက္ပါ။ ဘက္ဂ်က္ကို ေအာက္ေျခက ဆြဲေပးခ်င္တုိင္း ဆြဲေပးၿပီး အနားကပ္မွ လက္မွတ္ အတည္ျပဳေပး႐ံု ပို႔တာမ်ဳိးကို လက္မခံဖို႔နဲ႔ လူထု လိုအပ္ခ်က္ကို ဖြင့္ဟ၊ ေျပာျပ၊ ခ်ျပေပးမယ့္ ခပ္စြာစြာ အမတ္ေတြ လိုေနပါၿပီ။ လုပ္သင့္ လုပ္အပ္တာေတြကုိ ေအာက္ေျခအဆင့္က ခ်န္ထား၊ ျဖဳတ္ထား၊ ၾကားညွပ္ထားရင္ ဟန္႔တားေပးမယ့္ ခပ္စြာစြာ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ လိုေနပါၿပီ။

တို႔က အရမ္းအရမ္း စြတ္ေျပာေနရင္ အစိုးရႀကီး အက်ပ္ေတြ႕ေတာ့မွာပဲ၊ တို႔အစိုးရပဲ … အခ်ိန္တန္ရင္ တို႔ကို အလွည့္ေပးမွာပဲလို႔ ၿငိမ္ကုပ္ေနတဲ့ အမတ္ေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ပါတီ၀င္ေတြ ျဖစ္ ၾကလို႔ ပါတီကို သစၥာရွိရမွာ မွန္ေပမယ့္ ျပည္သူ႔အတြက္ အလုပ္အေကၽြးျပဳမယ့္ ခပ္စြာစြာ အသံထြက္ ျပည္သူ႔ အတြက္ဆိုတဲ့ အမတ္ေတြ ပိုလိုလာပါၿပီ။

လူထုအတြက္ တကယ္အက်ဳိးရွိမယ့္ စီမံကိန္းေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြ ဘက္ဂ်က္ထဲမွာ ပါလာဖုိ႔နဲ႔ မျဖစ္သင့္တဲ့ မေယာင္ရာဆီလူး သူေဌးမင္းရပ္ကြက္ကို ႏွမ္းျဖဴးတဲ့ ကိစၥေတြ ရပ္တန္ု႔ဖို႔အတြက္ ဘက္ဂ်က္ေရးဆြဲ အတည္ျပဳ ျခင္းစနစ္ေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ေအာ္ၾက၊ ဟစ္ၾက၊ တုိက္တြန္းၾကပါ။ စနစ္ေဟာင္းထဲ အသားက်ၿပီး လူထုဘ႑ာေငြ ေတြကို ေဘာပင္ေလးကိုင္၊ အခ်က္အလက္ေလး ႏုိင္႐ံုမွ်နဲ႔ စာရြက္ေပၚ ကစားခ်င္တုိင္း ကစားေနတဲ့ စနစ္ေတြ ကို ဖ်က္သိမ္းႏုိင္ေအာင္ တုိက္ပါ၊ ခုိက္ပါ၊ ပုန္ကန္ပါလို႔ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

ထြဏ္းေမာင္

(၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၇ ရက္ထုတ္ ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္ ေန႔စဥ္သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပၿပီး ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။)
Share To:

Aung Maw

Post A Comment: